Rehabilitacja domowa osób niepełnosprawnych z SM
Ze względu na nie odkryty dotąd mechanizm powstawania choroby i związany z tym brak skutecznego leku, który doprowadziłby do wyleczenia, jedynym skutecznym sprawdzonym działaniem jest leczenie objawowe oraz odpowiednia rehabilitacja w celu ciągłego usprawniania ruchowego.
Rehabilitacja w SM powinna kierować się kilkoma nienaruszalnymi zasadami:
- być dostosowana do stopnia niesprawności chorego,
- przebiegać w zindywidualizowanym tempie,
- uwzględniać zmienność choroby.
Te wszystkie elementy może spełnić tylko indywidualna rehabilitacja prowadzona przez fizykoterapeutę mającego rozeznanie w specyfice choroby.
Kontakt z prowadzącym ćwiczenia ma również znaczenie dla stanu psychicznego pacjenta. Zaproponowane działania mają poprawić stan sprawności, wytworzenie pewnych nawyków związanych z zapoznaniem się przez chorego i jego opiekunów ze sposobami rehabilitacji i rodzajami ćwiczeń, a owocujących w przyszłości chęcią do samodzielnego wykonywania ćwiczeń. Niewątpliwym efektem będzie maksymalne zachowanie możliwości ruchowych i wzrost samodzielności życiowej.
Niemożność wychodzenia z domu osób chorych na SM podyktowana jest znaczną niesprawnością fizyczną jak również barierami architektonicznymi.
Niekiedy trzeba tylko pokonać barierę psychiczną i lęk przed ćwiczeniami; przed wychodzeniem z domu.
Jeśli stan zdrowia chorego uniemożliwia wizytę w poradni ma on prawo do zabiegów domowych. Każda poradnia prowadząca rehabilitację ma też obowiązek udzielania świadczeń w domu pacjenta. Po otrzymaniu skierowania od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego pacjent ustala w gabinecie/zakładzie rehabilitacyjnym, który ma podpisaną umowę z NFZ, termin wizyty.
W ramach rehabilitacji domowej pacjent może skorzystać zarówno z porad lekarskich, jak i zabiegów fizjoterapeutycznych. Sposób prowadzenia rehabilitacji domowej ustala specjalista rehabilitacji, który po wizycie w domu pacjenta opracowuje szczegółowy program ćwiczeń i zabiegów. Rehabilitacja jest prowadzona w cyklach 15 dniowych (minimum jedna godzina dziennie). Łącznie możliwa ilość to do 80 dni w ciągu roku. W razie potrzeby istnieje jednak możliwość przedłużania rehabilitacji – po uzyskaniu zgody dyrektora Oddziału Wojewódzkiego NFZ. Takiej rehabilitacji nie oferują jednak żadne publiczne placówki służby zdrowia na terenie Olsztyna, które w swej ofercie bazują jedynie na podpisanych kontraktach z NFZ.
Służba zdrowia finansowana przez NFZ oraz budżet państwa w ramach swych statutowych zadań prowadzi oczywiście działania z zakresu szeroko pojętej rehabilitacji chorych. Jednak usług tych jest mało i oferowane zabiegi rehabilitacyjne realizowane są głównie w przychodniach (gabinetach), nastawionych na to, że pacjent do nich dotrze. Doświadczenia ostatnich lat wskazują, że zakres tych działań jest mocno niewystarczający dla grupy osób tracących sprawność w wyniku SM, gdyż część chorych – ok. 20 % (szczególnie po dłuższej chorobie) jest tak mocno poszkodowana, że ich możliwości opuszczenia domu są znikome. Zaangażowanie odpłatne rehabilitanta w takiej sytuacji jest najczęściej niemożliwe ze względu na koszty, gdyż musi być wiele takich wizyt.